در بین نوابغ تاریخ، در هنر و ادبیات گرفته تا علم، اختلال روانی امری شایع است. نتایج مطالعات به طور فزاینده‌ای وجودارتباط بین نبوغ و اختلالات روانی را تایید می‌کنند. اما چه‌طور چنین ارتباطی شکل می گیرد؟

بسیاری از معروف‌ترین نابغه‌های تاریخ به اختلالات روانی دچار بوده‌اند. از هنرمندان برجسته‌ای مانند ونسان ونگوگ و فریدا کالو گرفته تا بزرگان ادبیاتی چون ویرجینیا وولف و ادگار آلن پو. شاید ارتباط نبوغ و جنون این افراد،‌ بیشتر حالت حکایت و افسانه در خود داشته،‌ اما امروزه، ‌رابطه اختلالات روانی و نبوغ،‌ دیگر یک داستان نیست،‌ بلکه تعداد مطالعاتی که این رابطه را تایید می‌کنند رو به افزایش است و دانشمندان در تلاشند چرایی و چگونگی این ارتباط را پیدا کنند.

اندازه بخش‌هایی از مغز کودکانی که در زندگی خود استرس زیادی را تجربه می‌کنند، در مقایسه با سایر کودکان،‌ کوچک‌تر است. این تغییر، ‌هرچند اندک است،‌ اما به توانایی‌های شناختی بسیار مهمی در کودک مربوط است.

آدم‌ها در اطراف خود حریم‌هایی دارند که تنها افراد خاصی را به آن راه می‌دهند. اگر چه حریم‌ها و اندازه آن‌ها به فرد، فرهنگ و موقعیت وابسته است،‌ اما جایگاه آن در مغز است و ورود به حریم دیگران،‌ در اغلب فرهنگ‌ها ناپسندو ناراحت‌کننده است.

این که نباید به حریم دیگران وارد شد، یکی از قدیمی‌ترین قوانینی است که اگر نگوییم در همه، در اغلب جوامع انسانی وجود دارد و رعایت می‌شود. خیلی‌ها، حریم‌های شخصی را که انسان‌ها در اطراف خود دارند به حباب تشبیه کرده‌اند، اگرچه برخی با این تشبیه موافق نیستند و آن را توصیفی نامناسب برای حریم افراد می‌دانند،‌ با این حال،‌ تشبیه حباب، توضیح فضای شخصی افراد را ساده‌تر می‌سازد. اما اصلا این حباب‌های فرضی که ما در اطراف خود داریم،‌ چه هستند و چرا وجود دارند؟ چه اتفاقی می‌افتد که وقتی کسی وارد فضای شخصی ما می‌شود، ‌این‌قدر آزرده می‌شویم؟ لایفز لیتل میستریز در گزارش خود کوشیده به این سوال‌ها پاسخ دهد.