اين پژوهش آمريکايي نشان داده است که يادگيري يک زبان جديد در بزرگسالي همان اثرات دو زبانه بودن را روي مغز دارد. حرف زدن به چندين زبان، توانمندي هاي ذهني را افزايش مي دهد و در عين حال باعث کاهش خطر ابتلا به زوال عقل در دوره سالمندي مي شود. اِلن بياليستوک که سرپرستي اين پروژه ي تحقيقاتي را بر عهده داشت مي گويد:« آزمايشات انجام شده روي بزرگسالان دو زبانه حاکي از آن است که دوزبانه بودن تاثير پيشگيرانه ايي در مقابل بيماري آلزايمر و يا انواع ديگر بيماري هاي زوال عقل دارد». اين محقق زن آمريکايي در کنفرانس پيشرفت علم آمريکا اضافه کرد که هر اندازه فردي مدت طولاني دوزبانه باشد بيشتر به زبان دوم خود حرف مي زند و در اين صورت توانمندي هاي ذهني وي بالاتر مي رود. اين پژوهش روي 211 فرد مبتلا به آلزايمر انجام گرفت که در بين آنها 102 نفر دوزبانه و 109 نفر از اين توانمندي محروم بودند. زمانيکه محققان روي سن تشخيص ابتلا به بيماري تمرکز کردند، مشاهده کردند که در مقايسه با افراد تک زبانه اين بيماري 3 يا 4 سال ديرتر به سراغ افراد دو زبانه مي رود. محققان تاکيد مي کنند که اثرات مفيد يادگيري يک زبان خارجي براي افراد 50 يا 60 ساله غير قابل انکار است اگرچه اين يادگيري به حد دو زبانه بودن نرسد.